دست به دامان مجازی ها

هر جا پا میزارم همه درگیر دنیای مجازی هستیم.

قرار شد از این به بعد تو جمع های خودمی هر کس گوشی دست گرفت باید شام بده تو یه رستوران .البته به جز تماس ها و موارد اضطراری و چون جمعمون خیلی خودمونیه باید توضیح کامل بده که چرا جواب داده یا گوشیش و چک کرده و این وسط گاهی اتفاقات با مزه و حتی غمباری هم متوجه میشیم.

حرف میزنیم و این بهترین مدل رابطه ست.

ادم های فراری از حرف زدن یه جا کم میارن.

خیلی هامون فرصت ها و ادم های مهمی رو توی زندگی برای حرف نزدن از دست دادیم.ولی بازم حالیم نمیشه که این راهش نیست.باید حرف بزنیم این یه قانون برای بقای رابطه هاست.

البته من خیلی وقته که خیلی کم حرف شدم و فقط خودم میدونم چم شده ولی خوب سعی میکنم حرفم رو به موقع خودش وبه اندازه خودش بزنم سعی میکنم .سعی